20.5.16

Blehhhh, de laatste...

21 en 22 april 2016

In Fort Myers Beach aan de golf van Mexico is het leven simpel. Je maak er een mooie strandwandeling, ziet er dolfijnen vanaf het strand, gaat zwemmen en rust uit. Heerlijk! Vervolgens loop je de pier op en zie je roggen zwemmen…
Thijs kon een hengel lenen bij ons appartement, kocht wat lood, een haakje en wat aas en ging op de pier vissen… En jawel, hij haalt er zowel een kleine Hamerhaai uit! Iets wat volgens de locals dus echt bijna nooit voorkomt… Ja, een gewoon haaitje wel, maar een hamerhaai!

En dan breek de laatste avond aan, geniet je van een heerlijk maal en kan ik eindelijk Key Lime Pie proberen! Yummie…


23 april 2016

Ook deze laatste ochtend zijn we op tijd vertrokken. We reden via de kustweg en kamen in Naples aan bij Bill’s café op het moment dat we echt honger begonnen te krijgen. Wat een leuk tentje! En wat een geweldige bediening. Ze hadden humor en waren lekker bij de hand!

Omdat we via de Tamiami Trail reden die midden door de Everglades loopt, wilden we ook nog een kleine wandeling of iets dergelijks maken. Helaas konden we niet echt iets vinden en zodoende bleef het bij een stukje rivier langs de weg waar het vol zat met alligators. Ze waren vrij maar het had toch iets dierentuin-achtigs.

Eenmaal in Miami ging alles eigenlijk heel voorspoedig. De douane was weer vriendelijk en ook het cabinepersoneel van AirBerlin was het goede been uit bed gestapt.
Bijna 9 uur later  (het was ondertussen 24 april 2016) stonden we weer op Europese bodem!

Na in Roermond bij Bakker Bart een ontbijtje te hebben genuttigd, zijn we naar huis gereden…


Wat is het hier koud!!! (Miami 33 / Horst 3)

19.5.16

Weer met z'n vieren...

19 april 2016

Christ en ik waren nog 1 dag in Orlando, en vandaag wilden we nog wat winkels aan doen en we hadden een missie.

Eerst zijn we naar Kissimmee gereden, want daar was een Best Buy die volgens hun website een Apple Watch voor Christ op voorraad hadden. Het zou een z.g.n. Open Box versie zijn en die is de een stuk voordeliger alleen maar omdat de verpakking al open is geweest…
Toen we er anderhalf uur later weer weg gingen, waren we voor Christ geslaagd. Voor mij helaas niet want de Open Box versie die ze voor mij hadden was al beschadigd… En dan is het toch nog steeds heel veel geld…

Vlakbij zaten ook nog een Michaels, Jo-Ann’s en Marshall’s. Handig, want daar wilden we ook nog even heen. Bij de laatste vonden we geheel onverwachts een nieuw koffer. Dat hadden we nodig omdat 1 van onze koffers aan het scheuren was! We dachten een rol ducktape te kopen…, maar dit is toch beter. En het is een super-fijn koffer!

Onze laatste ‘doel’ van de dag was Florida Mall. Inmiddels weer een stuk veranderd ten opzichte van 3 jaar geleden, en hoewel we er dit keer minder goed slaagden, was het wel heel leuk.
Overigens lukte het daar uiteindelijk toch om ook voor mijn een Apple Watch te kopen. In de Apple-store! Maar nog steeds een stuk voordeliger dan in Nederland…


20 april 2016

De wekker ging vroeg zodat we ook lekker op tijd in Cocoa Beach waren om Mamma en Thijs weer op te halen. Ook zij hadden hele fijne dagen gehad!

Onze eerste stop was bij Debbie’s Diner voor het ontbijt. Het eten was goed genoeg, het personeel was aardig, maar verder… tja. Op naar de volgende stop dan maar.

Omdat Thijs nog nooit een airboat ride gedaan had, en het voor ons alweer 8 jaar geleden was, gingen we naar Twister Airboat Rides. Toen we aan kwamen was het er nog behoorlijk stil en ze waren dan ook nog niet open. Even wachten dus en even later konden we alsnog naar binnen. We kregen kaartjes voor boot 1 en zodoende zaten we dan ook in no-time op de boot.
Het werd een spectaculaire rit met veel alligators die soms we heel dicht bij kwamen! Dat we geluk hadden gehad, bleek wel toen we hoorden dat de mensen op boot 2 helemaal niets gezien hadden…

En weer op weg!


Nog even lunchen bij Cracker Barrel en dan door naar Fort Myers Beach waar we onze laatse vakantiedagen doorbrengen.

17.5.16

The Wizarding World of Harry Potter

18 april 2016

Finally!
Naar deze dag hadden Christ en ik al maanden uitgekeken. Eindelijk zouden we dan naar Universal Resort Orlando gaan en een bezoek brengen aan The Wizarding World of Harry Potter!

Ons hotel lag op loopafstand (20 min.) en dus zijn we lekker op tijd opgestaan, hebben wat toast met jam gegeten van het (gratis) ontbijt buffetje en zijn op pad gegaan. Na een fijne wandeling kwamen we aan en toen de poorten open gingen, zijn we meteen naar Diagon Alley gegaan. Wauw…… zo gaaf!

Het personeel bleef geweldig in hun rol en dat maakte het nog extra leuk. Stel je voor, je wil een souvenirtje afrekenen en geeft je creditcard aan de medewerker. Deze bekijkt ‘m van alle kanten en vraag aan collega, weet jij wat dit is? O, zegt die, ‘das Dreuzel-geld!’. En vervolgens rekent ze af met een grote glimlach op d’r gezicht…
Of, je staat vooraan in een wachtrij en kletst met de medewerker. Ze vraagt waar we vandaan komen en wij zeggen natuurlijk ‘Nederland’. O, zegt ze, ‘hoe zijn jullie hier naartoe gekomen dan?’. Ons antwoord: ‘We hebben ruim 11 uur moeten vliegen’. ‘Wauw’, zei ze… ‘11 uur op een bezemsteel… das wel heel lang!’. Geweldig toch!

Uiteindelijk hebben we bijna de hele dag doorgebracht in The Wizarding World en zijn we er alleen maar uit gewandeld om onze refill beker nog eens te vullen. Aan het einde van de dag hebben we nog wat rondgewandeld door de rest van Universal Studio’s en nog 1 andere attractie gedaan. Helaas hadden we iets te laat door dat het tegen 19:00 uur liep waardoor we van Island of Adventure dus echt alleen het deel van Harry Potter hebben gezien… Maar goed, daar kwamen we dan ook voor!

Moe, voldaan en met gevoelloze voeten hebben we toen het al donker was nog een Geocache ‘opgepikt’ en zijn we terug naar ons hotel gestrompeld…


WAUW, wat een geweldige ervaring!

12.5.16

Het leven na een cruise.... is ook leuk!

16 april 2016

Wat een nacht! En dan moet je ook nog van het schip af! NOT NICE!

Het schip ging nog steeds behoorlijk op en neer en aan ontbijt moesten de meesten van ons dan ook niet echt denken… Toch zijn we maar naar de Havanna bar gegaan. We hebben op een gegeven moment onze hand-bagage ook maar opgehaald, want we zaten er eigenlijk wel goed.
Door de omweg naar Nassau en het slechte weer, hadden we helaas wel wat vertraging opgelopen, en kwamen we zo’n anderhalf uur later dan gepland aan in Port Canaveral. Voor ons niet zo’n probleem, maar je hebt altijd van die mensen die daar wél een groot probleem van maken. Mede daardoor liep de hele organisatie in de soep… Zo hadden wij er voor gekozen om onze koffers de avond ervoor al op de gang te zetten omdat volgens de vooraf verstrekte informatie, we dan als één van de eersten van boord zouden kunnen. En nu mochten de mensen die hun bagage bij zich hadden gehouden en deze zelf van boord wilden slepen ineens voor… best wel balen… want wachten duurt nu eenmaal altijd lang…

Toen we dan eindelijk aan de beurt waren, kwam ‘de laatste bleep’ toch nog best snel… Watte? De laatste bleep… Als identificatie heeft iedere passagier een zgn. Sail&Sign card. Wanneer je voor het eerst aan boord gaat, word je kaart gecontroleerd en die machine geeft dan een ‘bleep’. Telkens wanneer je in een haven van boord gaat en weer aan boord komt hoor je dat geluidje dus. En tja, die laatste ‘bleep’ is het treurigste geluid van de hele cruise…

Onze koffers stonden al op ons te wachten en bij de douane ging het ook lekker snel. We moesten wel weer wachten op het busje van Alamo maar door een vriendelijke chauffeur konden we ook daar vlot mee. Eenmaal bij het verhuurkantoor duurde het allemaal wat lang en ging het er behoorlijk chaotisch aan toe. Het resultaat was een extra luxe auto en een kleine korting. Nooit verkeerd toch! En alle vertraging zorgde er ook nog voor dat we de auto een dag minder nodig hadden. (Maar dat wisten we natuurlijk op dat moment nog niet…)

Ondertussen was het al flink laat en dus zijn we snel naar Wakulla Suites gereden om Mamma en Thijs ‘af te zetten’.

We hadden het complex vrij snel gevonden en ook het inchecken ging best snel. Ik kreeg er wel een ‘Golden Girls’ gevoel van… In de receptie stonden nl. twee oudere mannen in Hawaii hemden… Ach, waarom ook niet…
Het appartement bleek een heus ‘condo’ te zijn met twee slaapkamers, een enorme inloopkast, keuken, woonkamer en badkamer. Hier zouden mamma en Thijs prima kunnen verblijven.

Ondertussen waren we echt heel erg aan iets te eten toe want we hadden immers bijna niet ontbeten! Gelukkig zat er vlak bij het complex een Subway! Niet echt bijzonder natuurlijk maar voor dat moment wel handig en snel.
Na het eten hebben we afscheid genomen en zijn Christ en ik naar Orlando vertrokken waar we rond een uur of vier in ons hotel aan kwamen. Nu niet toegeven aan de vermoeidheid want dan komen we nergens meer! Nee, we doen er beter aan om nog ergens naartoe te gaan… En de keuze viel op Disney Springs, het gedeelte van Disney World waar je geen entree hoeft te betalen.

TomTom liet ons ook dit keer niet in de steek en we kwamen al vrij snel aan op het terrein van Disney World. Omdat ze volop aan het verbouwen zijn rondom Disney Springs, werden we naar de parkeerplaats van het ‘Casting’ gebouw gestuurd. Voor een leek niet bijzonder, maar als je net zoals ik het afgelopen jaar vele You Tube filmpjes hebt gezien van onder andere het Disney College Program, is het toch wel bijzonder om het in het echt te zien…
We konden van daar uit via de nieuwe loopbrug over de snelweg naar Disney Springs lopen.

Eenmaal daar, word je echt helemaal ondergedompeld in Disney sfeer. Heerlijk… Hier wil ik noooooit meer weg! We hebben simpelweg de hele avond lopen genieten van de sfeer, gesnuffeld in alle winkels (Disney en niet-Disney), Hebben geen souvenirtje gevonden. Nee, echt niet… En hebben op een muurtje wat gegeten omdat het in de restaurants veeeeeeel te druk was.

Tegen een uur of 8 zijn we weer naar het hotel terug gegaan want we waren ondertussen behoorlijk moe. Is natuurlijk ook niet zo vreemd na zo’n nacht, het wachten, rijden en slenteren…

THE END




… Hahaha, daar had ik je even! Nee hoor, onze reis was nog niet voorbij… Alleen, ik heb geen verslag meer bijgehouden. Gewoon niet meer aan toe gekomen… Maar gelukkig hebben we de foto’s (en filmpjes) nog!




Op 17 april 2016 zijn Christ en ik na een rustige start naar een Outlet gereden om te shoppen. Vervolgens bezochten we Target, Hobby Lobby en nog een ander Outlet center. Er zijn best wel wat leuke dingetjes blijven plakken maar al met al viel het nog reuze mee.

Na het winkelen zijn we gaan eten bij Denny’s. Dat zat vlak bij ons hotel en was dus wel zo gemakkelijk. Het was allemaal veel en lekker maar die groentes… Het lijkt haast wel of er maar één soort groente verkrijgbaar is momenteel! Tijdens de cruise was dit al zo en nu ook weer alleen maar brocoli… Opvallend.


Mamma en Thijs vermaken zich ondertussen in Cocoa Beach met wandelen en fietsen. (Filmpje 5a)


9.5.16

Er is er één jarig...

14 april 2016

Wat gaan de dagen toch snel voorbij op zo’n cruise-schip! Alweer dag 7 van de cruise…

Vandaag kwamen we om 10:00 uur aan op het grootste eiland van Turks & Caicos, Grand Turk. Klinkt allemaal best imponerend, maar is het dus echt niet… Het is piepklein… Wat het wel is, is heel mooi!
Eerst zijn we op het dek het binnenvaren gaan bekijken en fotograferen. En wat denk je? Het hele Lido is overgenomen door Towel Animals! Ik had wel eens van deze invasie gehoord, maar het nog nooit in het echt gezien… Echt een leuk gezicht!

Mamma en Thijs zijn vervolgens op eigen houtje het stadje gaan verkennen, en wij zijn vanuit de cruiseterminal rechtsaf geslagen om via het strand, de rotsen en het water op een mooi uitstekende rotspunt uit te komen. Dat leverde erg mooie plaatjes op, en verbrandde schouders (met een witte streep waar de camera hing…)!
Op de terugweg hebben we ook nog even een geocache opgepikt! Toch blijft dat leuk en ik hoop echt dat we het in Nederland ook weer op pikken.

Eenmaal weer terug aan boord hebben we bij Guy’s Burgerjoint geluncht en verder ons gemak gehouden op het Serenity dek. Ook heb ik nog een tijdje met Angie in het bubbelbad gezeten.
Samen met mamma en Thijs hebben we op Lido gedineerd (Die keuze is echt waardeloos!) en voor de afwisseling bij de Atrium-bar een drankje gedaan… Daarna zijn Christ en ik naar de Hasbro-gameshow gegaan in het theater. Dat was best leuk eigenlijk. Donkey (de cruisedirector) doet het toch wel heel leuk!.
Het eerste spel was een soort vier op een rij. Ieder teamlid mocht een grote bal in een soort breed net gooien en daarmee een vakje vullen. Net zo lang tot er vier op een rij zou ontstaan. Elk team bestond uit zowel volwassenen als kinderen en in 1 team zat een jongetje dat de bal simpelweg niet hoog genoeg gegooid kreeg. Zijn beurt ging dus ook (zelf wanneer hij het nog eens mocht proberen) telkens voorbij. Op een gegeven moment konden beide team vier op een rij gooien. Eerst was het andere team aan de beurt, maar daar ging het mis. En toen was het jongetje weer aan de beurt… En wat doet ie… De enige keer dat ie de bal hoog genoeg gooide, gooide ie vier op een rij! Heel de zaal barste in gejuich uit en het manneke had gee idee wat er gebeurt was…

Uiteindelijke speelden de winnaars van dit spel, en de winnaars van het tweede spel (waar Angie aan deel nam) om de hoofdprijs en het jongetje won! Vrijwel zeker was dat laatste doorgestoken kaart, maar leuk was het wel!

Na de show zijn we nog met Angie, Jill (ook uit de FB groep) en de rest naar de Pool area gegaan voor een party, Helaas bleek al snel dat het niet helemaal het soort feestje was wat wij leuk vonden en toen Angie er de brui aan gaf zijn ook wij naar de hut gegaan.


15 april 2016

Een bijzondere dag! Alweer de laatste dag aan boord, Christ z’n verjaardag en we moesten ‘even’ naar Nassau…

Vlak voor het slapen gaan had ik de hut versierd en onze saaie binnenhut zag er daardoor ineens een stuk vrolijker uit. We hadden een tijdstip afgesproken om samen te ontbijten en daardoor stonden er ineens twee zingende mensen voor de deur. Dat was een verrassing! Van mamma en Thijs kreeg Christ een etentje bij Cucina del Capitano. En toen wist ie ook meteen waarom ik er op aan had gedrongen om eerder in de week met de cadeaubon van Carnival naar Ji Ji te gaan!

De dag werd, zoals elke laatste zee/cruise dag gevuld met ‘luieren’ , ‘nog even naar de winkels’,  ‘nog een trivia meepikken’ (er stond een Harry Potter Trivia op het programma!), ‘koffers inpakken’ en genieten…
De vragen van de Trivia bleken toch nog behoorlijk lastig en ik had al snel door dat er een paar échte kenners aan boord waren. Ach, het was wel super leuk weer. En ik had inmiddels de felbegeerde troffee al op zak! Hoe? Nou, door het entertainment team om te kopen… ja echt… LOL. Ik heb de medewerker waarmee ik de ‘afspraak’ had een klompje gegeven, en voor de rest van z’n collega’s koetjesrepen. Hij vond het super leuk en ik kreeg meteen een knuffel van ‘m.



En toen kwam de kapitein met een mededeling…

Vanwege een medisch noodgeval was het noodzakelijk om van de beoogde route af te wijken en naar Nassau te gaan. We zouden hier om 17:00 uur aankomen…
Nu is Nassau niet bepaald een haven waar ik op zit te wachten, maar het betekende wel dat er ineens weer van alles te zien was… We stonden boven op het dek toen we er aan kwamen, en van een andere passagier hoorden we dat het om een crewmember ging. Over wat die persoon had gingen drie verhalen… Zo zou hij/zij een ongeluk gehad hebben met het wassen van de ramen, een hartaanval hebben gehad of een hersenbloeding hebben gehad… Allemaal heel erg natuurlijk…
Maar ik zal eerlijk zijn… op de een of andere manier ga je gewoon door met vakantie vieren en denk je er verder eigenlijk helemaal niet te veel bij na…

’S avonds na een heerlijke Italiaanse maaltijd ter ere van Christ z’n verjaardag, zijn we weer naar het Atrium gegaan voor een drankje (en sommigen, een pafje). Er was op dat moment een soort Sing-a-long aan de gang en Donckey, z’n staff en een flinke lading passagiers gingen volledig uit hun dak.
Wij hebben op een afstandje en met een drankje zitten genieten. Van dat pafje kwam overigens niet veel… want het weer was inmiddels een stuk wilder geworden en de deuren naar dek 3 waren gesloten. Dan maar even naar het casino…

Lang heb ik het daar niet volgehouden, want ik was eigenlijk best moe, en ondertussen ging de boot ook behoorlijk op en neer… We hebben onze koffers ingepakt, deze op de gang gezet zodat we de volgende morgen als één van de eersten van boord konden, en zijn naar bed gegaan.

’s nachts bleken we dus in een behoorlijke storm terecht te zijn gekomen en ik hield het niet meer… Dat is het grote nadeel van een binnenhut, je kunt niet echt goed zien hoe de omstandigheden buiten zijn (op de tv kun je live beelden van een buitencamera zien, maar das toch niet helemaal toereikend op zo’n moment). Ik ben dus maar uit bed gegaan en in m’n badjas naar dek 5 afgezakt. Daar heb ik, zittend in de vensterbank naar het woeste weer gekeken. Het ging behoorlijk te keer met donder en bliksem.

Pas toen het erop leek dat we het ergste gehad hadden, ben ik weer terug naar bed gegaan. Ik was overigens niet de enige die uit bed kwam… Er liepen tientallen passagiers rond…