16 april 2016
Wat een nacht! En dan moet je ook nog van het schip af! NOT
NICE!
Het schip ging nog steeds behoorlijk op en neer en aan
ontbijt moesten de meesten van ons dan ook niet echt denken… Toch zijn we maar
naar de Havanna bar gegaan. We hebben op een gegeven moment onze hand-bagage
ook maar opgehaald, want we zaten er eigenlijk wel goed.
Door de omweg naar Nassau en het slechte weer, hadden we
helaas wel wat vertraging opgelopen, en kwamen we zo’n anderhalf uur later dan
gepland aan in Port Canaveral. Voor ons niet zo’n probleem, maar je hebt altijd
van die mensen die daar wél een groot probleem van maken. Mede daardoor liep de
hele organisatie in de soep… Zo hadden wij er voor gekozen om onze koffers de
avond ervoor al op de gang te zetten omdat volgens de vooraf verstrekte
informatie, we dan als één van de eersten van boord zouden kunnen. En nu
mochten de mensen die hun bagage bij zich hadden gehouden en deze zelf van
boord wilden slepen ineens voor… best wel balen… want wachten duurt nu eenmaal
altijd lang…
Toen we dan eindelijk aan de beurt waren, kwam ‘de laatste
bleep’ toch nog best snel… Watte? De laatste bleep… Als identificatie heeft
iedere passagier een zgn. Sail&Sign card. Wanneer je voor het eerst aan boord
gaat, word je kaart gecontroleerd en die machine geeft dan een ‘bleep’. Telkens
wanneer je in een haven van boord gaat en weer aan boord komt hoor je dat
geluidje dus. En tja, die laatste ‘bleep’ is het treurigste geluid van de hele
cruise…
Onze koffers stonden al op ons te wachten en bij de douane
ging het ook lekker snel. We moesten wel weer wachten op het busje van Alamo
maar door een vriendelijke chauffeur konden we ook daar vlot mee. Eenmaal bij
het verhuurkantoor duurde het allemaal wat lang en ging het er behoorlijk
chaotisch aan toe. Het resultaat was een extra luxe auto en een kleine korting.
Nooit verkeerd toch! En alle vertraging zorgde er ook nog voor dat we de auto
een dag minder nodig hadden. (Maar dat wisten we natuurlijk op dat moment nog
niet…)
Ondertussen was het al flink laat en dus zijn we snel naar
Wakulla Suites gereden om Mamma en Thijs ‘af te zetten’.
We hadden het complex vrij snel gevonden en ook het
inchecken ging best snel. Ik kreeg er wel een ‘Golden Girls’ gevoel van… In de
receptie stonden nl. twee oudere mannen in Hawaii hemden… Ach, waarom ook niet…
Het appartement bleek een heus ‘condo’ te zijn met twee
slaapkamers, een enorme inloopkast, keuken, woonkamer en badkamer. Hier zouden
mamma en Thijs prima kunnen verblijven.
Ondertussen waren we echt heel erg aan iets te eten toe want
we hadden immers bijna niet ontbeten! Gelukkig zat er vlak bij het complex een
Subway! Niet echt bijzonder natuurlijk maar voor dat moment wel handig en snel.
Na het eten hebben we afscheid genomen en zijn Christ en ik
naar Orlando vertrokken waar we rond een uur of vier in ons hotel aan kwamen.
Nu niet toegeven aan de vermoeidheid want dan komen we nergens meer! Nee, we
doen er beter aan om nog ergens naartoe te gaan… En de keuze viel op Disney
Springs, het gedeelte van Disney World waar je geen entree hoeft te betalen.
TomTom liet ons ook dit keer niet in de steek en we kwamen al
vrij snel aan op het terrein van Disney World. Omdat ze volop aan het verbouwen
zijn rondom Disney Springs, werden we naar de parkeerplaats van het ‘Casting’
gebouw gestuurd. Voor een leek niet bijzonder, maar als je net zoals ik het
afgelopen jaar vele You Tube filmpjes hebt gezien van onder andere het Disney
College Program, is het toch wel bijzonder om het in het echt te zien…
We konden van daar uit via de nieuwe loopbrug over de
snelweg naar Disney Springs lopen.
Eenmaal daar, word je echt helemaal ondergedompeld in Disney
sfeer. Heerlijk… Hier wil ik noooooit meer weg! We hebben simpelweg de hele
avond lopen genieten van de sfeer, gesnuffeld in alle winkels (Disney en
niet-Disney), Hebben geen souvenirtje gevonden. Nee, echt niet… En hebben op
een muurtje wat gegeten omdat het in de restaurants veeeeeeel te druk was.
Tegen een uur of 8 zijn we weer naar het hotel terug gegaan
want we waren ondertussen behoorlijk moe. Is natuurlijk ook niet zo vreemd na
zo’n nacht, het wachten, rijden en slenteren…
THE END
… Hahaha, daar had ik je even! Nee hoor, onze reis was nog
niet voorbij… Alleen, ik heb geen verslag meer bijgehouden. Gewoon niet meer aan toe gekomen… Maar gelukkig hebben
we de foto’s (en filmpjes) nog!
Op 17 april 2016 zijn Christ en ik na een rustige start naar
een Outlet gereden om te shoppen. Vervolgens bezochten we Target, Hobby Lobby
en nog een ander Outlet center. Er zijn best wel wat leuke dingetjes blijven
plakken maar al met al viel het nog reuze mee.
Na het winkelen zijn we gaan eten bij Denny’s. Dat zat vlak
bij ons hotel en was dus wel zo gemakkelijk. Het was allemaal veel en lekker
maar die groentes… Het lijkt haast wel of er maar één soort groente
verkrijgbaar is momenteel! Tijdens de cruise was dit al zo en nu ook weer
alleen maar brocoli… Opvallend.
Mamma en Thijs vermaken zich ondertussen in Cocoa Beach met
wandelen en fietsen. (Filmpje 5a)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten