12 april 2016
Nadat we het máánden geleden al gereserveerd hadden, zou het
vandaag dan eindelijk gaan gebeuren! We zouden een mooie Segway-tour gaan maken
op Aruba.
Omdat het schip om 08:00 uur zou aanleggen en wij om 08:30
uur opgehaald zouden worden, zorgden we er voor dat we al vroeg aan het ontbijt
zaten én dat we op tijd van boord gingen. Eenmaal buiten de haven, was er nog
niemand van de tour aanwezig. We werden natuurlijk diverse malen aangesproken
door mensen die een toertje wilden verkopen. Op een gegeven moment kwam er een
Nederlander naar ons toe en die stond er voor Segway-tours. Helaas bleek dat de
man te zijn waar we oorspronkelijk wilden boeken maar we net te laat waren. We
hadden een leuk gesprek met ‘m.
Ondertussen stonden we echter al een minuut of 10 te
wachten… Andere verkopers vonden dat maar niets en zijn voor ons gaan bellen.
Heel lief… De persoon in kwestie reageerde heel verbaasd. Eerst vroeg hij de
beller om Engels te spreken (punt 1, hij sprák Engels en punt 2, dat was
letterlijk de vraag die ik ook kreeg toen ik gebeld had maanden geleden).
Daarna was de reactie dat ze van niets wisten en er geen reservering was.
Degene die voor ons belde, had echter mijn e-mail printje vast en zei dus
geheel terecht dat dat wel degelijk zo was… Wederom zeiden ze dat ze van niets
wisten, waarop de beller zei, ‘maar nu weet je het wel dus kom ze nu maar
gewoon halen!’.
We hebben nog eens 10 minuten gewacht en hebben het toen
opgegeven. Eerst hebben we geprobeerd een andere tour te regelen, maar omdat er
toen behoorlijk met ons werd gesold zijn we maar gewoon gaan lopen…
We hebben wat rondgekeken, wat geshopt, en twee keer iets
gedronken. Tussendoor kwamen we mamma en Thijs nog tegen die een door mij
uitgeprinte stadswandeling aan het maken waren. En zodoende werd het toch nog
een paar fijne uurtjes op Aruba… Onze indruk is, dat we best nog eens terug
willen naar Aruba. In tegenstelling tot Curaçao/Willemstad waar we het voor ons
gevoel allemaal (behalve het strand) wel gezien hebben, denken dat we het op
Aruba wel naar onze zin zouden hebben!
Toen we weer aan boord waren, zijn we eerst wat gaan eten en
daarna hebben we ons met z’n vieren geïnstalleerd op dek 3. Dat was de ideale
plek om de afvaart te bekijken en heerlijk van de namiddag te genieten…
Even leek het erop dat we ‘pier-runners’ zouden gaan zien.
Dat zijn mensen die de boot net niet (en soms ook net wel) missen. Minstens 100
mensen waren officieel te laat terug, maar uiteindelijk was iedereen aan boort
toen we vertrokken…
Ook vanavond kozen mamma en Thijs voor het diner-buffet en
wij voor het a la carte restaurant. Nadat wij ons gedoucht en omgekleed hadden,
hebben we ons op dek 5 gemeld voor het avondeten. We kregen weer een buzzer mee
en gingen daarom naar de Redfrog Pub, maar voor we goed en wel zaten, mochten
we gaan eten. Het was weer erg lekker… Wel hebben we ons verbaasd over de
tafelmanieren van een tweetal jonge Amerikaanse dames aan de tafel naast ons.
Ze hadden beide steak en staken de vork in het vlees alsof het een riek was.
Vervolgens werd er een lap van ongeveer een cm dik afgesneden alsof het mes een
zaag was en dat werd in z’n geheel in de mond geschoven. Binnen 5 minuten werd
de hele steak verorberd! De pofaardappel en de groenten werden niet aangeraakt!
Op zo’n moment kan ik alleen maar blij zijn dat wij van huis
uit wél hebben meegekregen hoe we netjes met mes en vork dienen te eten!
Na het eten hebben we nog een wandelingetje over het schip
gemaakt. Van Christ kreeg ik een Carnival-Sunshine pet in knal-roze cadeau (zo
lief).
Omdat we allebei toch wel moe waren, besloten we terug naar
onze hut te gaan. Daar zouden we dan nog wat lezen en/of aan het verslag
werken… We zouden nog even een drankje oppikken in de Redfrog Pub en dan
doorlopen. Maar dat liep even anders…
Eenmaal aan de bar werden we vrijwel direct aangesproken
door een dame. Het gesprek ging over van alles en nog wat en voor we het wisten
waren we 45 minuten verder en stonden we op een foto die regelmatig werd
getoond in de Pub!
Eenmaal in de hut hebben we nog heel even wat gelezen maar
daarna vielen ook bij ons de luiken dicht.
13 april 2016
Toen we 8 jaar geleden op de eerste ochtend van onze eerste
cruise gingen ontbijten, hadden we geen idee waar we naar toe moesten. In een
hotel ontbijt je meestal op de zelfde plek als waar je het diner had (bij half
pension tenminste), en dus zijn we maar naar het restaurant gegaan. Daar werd
inderdaad a-la-carte ontbijt aangeboden, maar he waren allemaal erg vreemde
gerechten en we hadden geen idee hoe het in z’n werk ging! Als snel hadden we
door dat we op het Lido-dek een buffet ontbijt zouden vinden dat meer bij ons
paste.
Nu, 7 cruises verder wilden Christ en ik toch nog eens een
nieuwe poging wagen… We zijn naar het restaurant gegaan en kregen de vraag of
we wilden aanschuiven bij andere mensen. Tuurlijk!, en zodoende kwamen we
terecht bij een Amerikaanse moeder en zoon. Even later schoven er nog twee wat
oudere Amerikaanse stellen aan. Er ontstond een geanimeerd gesprek en ik ben
snel naar de hut gegaan om ‘klompjes’ te halen. De dames heb ik ieder een zakje
gegeven met daarin Delftsblauwe klompjes, een koetjes-reep en een
bedank-kaartje. Ze waren zwaar onder de indruk en vonden het super leuk. Wij
hebben ook genoten van de gesprekken!
Na het ontbijt vonden we een fijn plekje ergens op een dek
en hebben we een paar uurtjes heerlijk gerelaxed tot we via je Carnival-app van
mamma het verzoek kregen om een rondje te minigolfen. Dat is inmiddels een
traditie en was ook dit keer erg leuk om te doen. Mamma was wederom de winnaar
ook al scheelde het niet veel!
’s Middags vonden er enkele Trivia’s plaats waar we toch wel
een gokje wilden wagen… Eerst was het tijd voor de Bond Trivia. Christ heeft ze
allemaal gezien, inclusief de nieuwste en wilde het wel eens proberen… Maar,
ehhh. Echt goed ging het niet… Hij had er slechts 2 van de 20 goed! Een troost,
de winnaar had slechts 9 goed. Na dit succes ;), werd er een Doctor Who Trivia
gehouden. En dat is een serie die ik erg leuk vind. De vragen waren wederom
niet bepaald makkelijk en met de nodige moeite had ik er 10 van de 20 goed. Met
die score werd ik derde want er was nog iemand met 13 goed , en de winnaar had
er 14 goed.
Voor het diner gingen we dit keer weer samen naar het
restaurant. Vanwege de ‘Elegant night’, waren de tafels weer bedekt met een
tafellaken. Het was weer erg lekker en de obers dansten weer op de tafels.
Hoe vermoeiend zo’n dag op zee kan zijn bleek wel uit het
fijt dat we vrij vroeg naar onze hut zijn gegaan. Christ heeft nog wat gelezen,
en ik heb aan het verslag gewerkt…
1 opmerking:
Een woord, WAUW 🌞🍷🌴
Een reactie posten